Solo!

Hey allemaal,

Hoera! ik ben eindelijk solo! Nadat ik donderdag gecanceled werd kon ik vanmorgen toch mijn solo vliegen. Om elf uur stond ik op het rooster... Omdat ik met van allerlei calamiteiten rekening wilde houden ben ik om kwart over tien naar Dispatch gelopen. Daar aangekomen eerst de mass and balance te doen. Na 14 vluchten is dat inmiddels routine geworden. Vijf minuten duurt het tegenwoordig nog. Gelijk ook het weer even beken voor de vlucht maar het zag er goed uit, in ieder geval geen crosswind van 15 knopen. Dat moeten we immers niet meer hebben.
Nouwja ik om kwart voor elf gebeld door Sarah, dat ik naar het vliegtuig kon. Gelukkig was ik niet te laat en kon ik rustig m'n walkaround doen. Even alles checken ofdat het wel luchtwaardig is. Nouwja alles leek in ieder geval okay... Twee vleugels, een romp, motor en propellor, hmja ik dacht wel dat we konden. Nou gelukkig kwam Trace ook al snel dus we konden vertrekken. Na een poosje naar de baan toe om op te stijgen. Eenmaal opgestegen heb ik twee touch and go's gemaakt en één full stop landing. Trace was tevreden met mijn vliegkunsten en vond het tijd om mij solo te sturen. Erg leuk want alle Nederlandse klasgenoten waren er om mij succes te wensen en om foto's te maken. Nou toen naar de runup area om mijn call naar ground te maken voor een clearence om naar de runway te taxiën. Nou dat mocht dus... Tijdens het taxiën moest ik vrij hard omdat er vliegtuigen op mij stonden te wachten om terug te taxiën naar de parking.
Toen ik voor de baan stond heb ik Toren gebeld voor one close circuit full stop. Oftewel één rondje om het vliegveld. Nou ook dat mocht, dus ik de baan op. Cleared for take off. Gashendel naar voren en daar ging ik! Ik kon duidelijk merken dat ik de 200 lbs niet bij me had want ik was veel sneller de lucht in dan normaal. Ook het klimmen ging prima. 500 ft boven het vliegveld begon ik aan m'n circuitje. Linker bocht om zo afstand tot de runway te creëren. Toen nog een linkerbocht en ik zat op downwind, dat betekend dat je parallel aan de baan vliegt. Daar kreeg ik ook mijn landing clearance. Die MOET je beantwoorden, dat deed ik op een hele speciale manier: "Cleared for take-off euh cleared to land runway 03 Warrior 66G". Haha daar is op de grond nog behoorlijk om gelachen geloof ik...
Nouwja toen ik weer naar links kon vloog ik weer richting de baan. Nog één bocht te gaan en ik kon landen. Toen ik eenmaal opgelijnd was met de baan kwam het moeilijkste, het flaren... Nouwja ik kan best blij zeggen dat dit een echt mooie landing was...
Nadat ik uitgestapt was ben ik door klasgenoten in het zwembad gegooid, dat is namelijk traditie in Oxford....
Omdat 1 foto meer zegt dan 1000 woorden heb ik wat foto's upgeload en een filmpje gemaakt (met dank aan Steven)

Solo perikelen

Hey allemaal,

Heb nu even een poosje tijd (lees zin) om een stukje te schrijven. Het is alweer een poosje geleden sinds mijn vorige blog en ik kan met blijdschap vertellen dat ik inmiddels kan landen! Hè hè het heeft even geduurd maar het gaat nu prima.
Afgelopen twee vluchten gingen prima. Ik sta op het punt om solo te gaan dus ik denk wel dat ik kan zeggen dat het goed gaat hier in Arizona.
Afgelopen zondag stond ik op het schedule om les elf te gaan vliegen.
Les elf is een beetje een speciale les omdat dit met een andere instructeur is, ik dacht dat dit was om te checken of we alles wel goed aangeleerd krijgen. Meer om Trace te testen. Maar het was uiteindelijk een checkride waarbij ik ook kon zakken.
Opzich vond ik het niet heel erg lekker gaan. M’n landingen waren nog niet helemaal van mezelf. Andy Gilbert (de instructeur) heeft tijdens het laatste deel van de landing (wat de flare heet) toch ook nog wel wat gedaan. Alleen kwam dat omdat ik normaal te hoog aan het flaren was. De flare houd in dat je zonder motor vermogen je daalhoek steeds kleiner maakt waardoor je als het ware nog even boven de runway zweeft. Andy heeft mij geleerd veel lager te flaren waardoor er een boost kwam in mijn landingen ze gingen veel beter. Mijn laatste landing was zelfs op de runway nummers en heel zacht. Een mooie afsluiting dus. Gelukkig was Andy heel enthousiast over mijn vliegkunsten en zag geen probleem om mij solo te sturen.
Eindelijk waren les twaalf en dertien ingeplant voor afgelopen vandaag. Les twaalf is nog met je instructeur om de puntjes op de i te zetten en dan na die les stapt hij uit en dan mag je één circuitje doen. Dat is dan les dertien. Dus ik vanmorgen om 9.00 uur de préflight en walkaround te doen enzo… Komt m’n instructeur aan. Met walkietalkie zodat ik mocht twaalf goed gaan ik bij dertien nog wat kon vragen mocht het niet goed gaan. Nouwja ikke opstijgen ging allemaal prima. Maar tijdens elk circuitje wordt de wind harder en komt steeds meer scheef op de baan te staan, dit heet crosswind. Op een gegeven moment moest ik op de wind insturen zodat je min of meer scheef naar de runway gaat. Mijn landingen waren bijna allemaal perfect, heel mooi zacht. Alleen toen we het laatste circuitje draaiden heeft Trace Oxford Dispatch opgebeld om te vragen wat de wind zou doen. Het was op dat 15 knopen crosswind, de limiet om een student voor de eerste keer solo te laten gaan is 5 knopen. Solo zat er vandaag voor mij dus niet in. Wel balen, Trace vond dat ik er klaar voor was en ik ook. Nouwja daar houd de wind dus mooi geen rekening mee…
Morgen ga ik misschien wèl solo, maarja dan doe ik wel weer een nieuw weblogje.

Nou dat was het,

Groetjes Marc

Ps1. Bedankt voor alle commentaren

Ps2. Nog even een foto die ik vandaag in m’n kist gemaakt heb. Oh en nog even een klassefoto

Going Around

Hey allemaal,



Even een update over hier... Zal niet meer zeggen dat ik kleine updates doe want volgens de vriendin van Dirk klopt dat niet. Kwa het "leven" buiten het vliegen gebeurt er hier niet veel, afgelopen maandag avond wel uit eten geweest met Michael, Robin en Steven. Het was erg gezellig, we zijn naar een restaurant in Scottsdale geweest. Het eten was lekker maar véél, ik denk dat ik aan een voorgerecht en toetje genoeg gehad zou hebben. Amerikanen houden echt geen rekening met Europeanen, tè veel gewoon.

Met de Nederlanders hebben we ook twee avonden gekookt, de ene avond een BBQ en de andere avond iets met wraps, wat exact weet ik niet maar 't was wel lekker.

Kwa vliegen...

Gisteren heb ik les negen gevlogen, les bestond uit practice forced landings. Oftewel zoek een veldje uit waarbij je je vliegtuig niet sloopt en probeer erop te landen. Natuurlijk land je niet echt op het veld en ga je op go around op 200 ft boven de grond. Maargoed het is wel apart om een veld aan te vliegen in landing configuratie terwijl er geen baan is.

Ook grappig we werden achtervolgd door een roofvogel, Trace vertelde dat die heel erg gesteld zijn op hun territorium en ze soms vliegtuigen "aanvallen". Toen we gelandt waren op Buckeye vloog de vogel nog een keer over het vliegveld. Grappig wel. Opzich ging de vlucht kwa vliegen wel goed. Alleen zoveel hebben we niet gedaan dat was wel jammer. Steven heeft wel een stuk of 5 touch and go's kunnen maken. Al met al waren we toch mooi weer vier uur onderweg.

Nou eventjes een stukje over de vlucht vandaag... We stonden gisteravond op het rooster om om 13.00 uur off-blocks te gaan. Om half twaaf belde de instructeur dat we wel thuis konden blijven en dat we om 14.00 uur konden vertrekken. Dus Steven en ik om half twee naar dispatch om de mass and balance te doen en de rest van de voorbereiding. Toen om kwart voor twee naar dispatch om te vragen of ze al terug waren, niet dus. Wij buiten wachten... Drie uur komen de dame's en Trace aan. Wij naar het vliegtuig... Trace wil graag nog even een uurtje luchen dus zijn Steven en ik ook nog even een kipburger bij Lufthansa gaan halen. Wij om half vier naar het vliegtuig. Trace had immers gezegd om om vier uur terug te zijn. Onderweg raken we in gesprek met een instructeur van de Duitsers. Even onder de motorkap van een Bonanza gekeken, nou dat is even andere koek dan een Warior. 260 pk tegenover de 160 pk van een Warrior. Ook twee cylinders meer dus ech veel meer power dan onze kist.... Nou op dat moment zien we Trace ook aan komen lopen dus moesten we snel naar de kist om de walkaround te doen. Helaas hadden we nog geen nieuwe brandstof dus daar moesten we ook op wachten. Uiteindelijk ging Steven, want hij vloog eerst om tien voor vier offblocks. Bijna drie uur later dan geplant. Nouwja Stevens circuitjes gingen prima, was lekker rustig in de lucht. Hij kon lekker vaak landen want dat was de oefening voor vandaag. 7 keer stegen we op en 7 keer landden we op Goodyear (gelukkig is dat getal gelijk ;-))
Nadat we gewisseld waren van stoel kon ik vliegen. Eerste circuitje ging prima, hoogte en snelheid houden ging prima. Dat vond ik de eerste paar lessen vrij moeilijk. Nou en toen de landing zelf... Hij ging prima! Het laaste deel van de landing dat je de kist zo lang mogelijk in de lucht houd ging heel goed en dat was juist mijn verbeter puntje. Helaas gingen niet alle landingen zo goed maar nog steeds binnen de limieten en right on centre line. Terwijl de vlucht verliep werd het steeds drukker in het circuit. Op een gegeven moment mocht ik niet nog een touch and go maken maar moest ik een full stop landing maken om vervolgens terug te taxiën om opnieuw op te stijgen. Dat kostte helaas erg veel tijd. Zeker omdat we voor de baan nog zeker tien minuten moesten wachten voordat we weer weg mochten, op een vlucht van 45 minuten maakt dat echt het verschil. Nouwja uiteindelijk weer de lucht in, ging allemaal prima. Na een touch and go kwamen we binnen voor een full stop landing. In het laaste circuitje vraagt Trace aan Steven en mij of we geen losse papieren ergens hadden liggen en of alles "secure" was. Wij zeiden zo van: "Ja hoor." Okay zegt Trace en doet zo de deur in de vlucht open! "Gewoon" om ons even te laten zien dat we niet neer zouden storten. Nouwja dat had hij dus bewezen, eigenlijk veranderd er niks aan het vliegtuig. Alleen wat meer koele lucht en wat meer lawaai van de wind. Maar het was lekker want het was erg heet in de kist.
Nouwja nadat we weer op Goodyear waren zijn we terug naar de parking gereden.
Even de planning bekeken voor aankomend weekend. Helaas gaan we zondag niet solo, dat komt omdat we morgen niet vliegen en zo alles een dag opgeschoven wordt. Gelukkig wilde Trace wel een dag van z'n weekend opgeven om ons Solo te laten gaan. Dat wordt dus dinsdag. Ik kijk er erg naar uit.
Ze hebben het water voor vannacht afgesloten dus ik moet zometteen tandenpoetsen met cola!

Nou dat was het voor vandaag,

Groetjes,

Marc

ps. van die cola was een grapje mam hoor ;-)

Flying over Arizona

Hey allemaal,

Nou ik heb nu tijd (en zin) om eens een wat uitgebreider verhaal over het vliegen hier te vertellen. Volgensmij is er namelijk nog veel wat ik nog niet verteld heb.

Eerst even over het vliegveld hier, daar stijgen we immers van op. We wonen hier in de gebouwen van Oxford Aviation. Ja zul je denken dat is logisch. Maargoed het merendeel van het "trainings gebeuren" is hier van Lufthansa, zo ook het zwembad en het cafetaria, waar we overigens niet zo heel vaak eten omdat het eten daar relatief duur is. Het is trouwens wel veel beter dan in Oxford waar ze de bloemkool bij wijze van spreken ook nog frituren.

Even een plaatje van het vliegveld:

De runway is echt heel erg lang, met een Warrior kom je makkelijk weg, omdat we vanaf "21" gas geven voor take-off zijn we bij de "treshold" al in de lucht. Normaal begin je met gas geven bij de treshold maar de situatie op Goodyear is net even anders. Waarom dat is, tja daar zal ik jullie niet mee vermoeien. Gewóón aanemen.

Op het vliegveld zit ook een bedrijf dat grote vliegtuigen ontmanteld. Af en toe komt er nog wel eens wat intressants binnen, helaas de afgelopen drie weken natuurlijk weer net niks. Maarja we hebben dan ook nog ongeveer vijf maanden te gaan.

Tja en na take-off ga je naar een van de oefen gebieden die Lufthansa en Oxford Aviation hier hebben. Er zijn er een stuk of vijf à zes. Die oefenvelden zijn bedoeld dat je min of meer "vrij" je oefeningen kunt doen zonder dat iemand er last van heeft. Ideaal dus. Ook heeft Lufthansa (en dus Oxford ook) een eigen vliegveld, dat is dicht bij het plaatsje Mobile. Daar land je af en toe ook op om een crew-change te doen. Op Mobile is verder niet zoveel, alleen een fire station eigenlijk. Wel handig is dat de wc's in de buurt zijn.

In de buurt van de practise area's liggen tal van vliegvelden, vandaag zijn we naar Casa Grande gegaan voor de tweede keer. Hoewel dit niet dicht bij een practise area ligt mogen we er toch (met instructeur) op landen. Solo mag het niet want het is een ongecontroleerd vliegveld.

Tja over het vliegtuig kan ik ook wel veel vertellen maar het meeste is onzin haha. Voor de test die wij afgelopen donderdag hadden heb ik het serie nummer van de motor uit mijn hoofd moeten leren: 0-320-D2A of 0-320-D3G, dus dan weten jullie dat. Ook van de propellor weet ik het nummer uit m'n hoofd. Maargoed dat is dus ècht niet intressant. Denk dat ik gewoon maar wat foto's upload haha ;-). De cockpit.

Het vliegtuig met piloot ;-)

De oefeningen die we doen heb ik volgensmij al grotendeels uitgelegd in eerdere blog's dus daar ga ik niet meer over beginnen. Tja meer kan ik nu niet echt bedenken dat intressant is om echt te vertellen.

Nouwja vandaag hadden we nog wel een vlucht van een uur en een kwartier. We kregen een introductie op het vliegen met alleen instrumenten, we mochten dus niet naar buiten kijken. We zijn vanaf het begin al min of meer met referentie naar de instrumenten onderwezen (kon geen ander woord verzinnen) dus dat was geen probleem. Wel lastig was de turbulentie waardoor elke neusstand (pitch angle) die je aanneemt weer veranderd word door de beweging van de lucht. Ook hebben we vandaag low-level flight gedaan, op minimaal 600 ft Above Ground Level vliegen. Opzich niet zo heel ander dan de rest van de vluchten, alleen zijn nu de stenen in de woestijn wat groter en is het effect van de turbulentie wat erger, in ieder geval in ons geval.

Nou dat was het wel zo'n beetje, morgen en overmorgen hebben we vrij! Helemaal vrij nu want de groundschool is voorlopig afgelopen. Ideaal dus. Steven en ik hebben vandaag AP8 gedaan (gewoon les acht zegmaar) en bij les 13 gaan we Solo, voor woensdag staat AP9 op het programma, dat is Forced landings oefenen dus dat wordt ook wel leuk. Les 10, 11 en 12 zijn alleen circuitjes draaien om de landingen te oefen, wat overigens nog steeds Hard en Lomp gaat. Nog even goed oefenen dus.

Goed dat was het voor vandaag,

Groetjes

Marc

ps. Bedankt voor alle comments!

Stand close to the fire or roll out more hose.

Hey allemaal,

Eventjes een vlugge update uit een warm Arizona. Hier is alles goed. Wel moe van het weer en van het vliegen maargoed we hebben alleen nog een ochtend vlucht morgenvroeg en dan tot woensdag weekend.

Even over het vliegen van gisteren en vandaag.

Gister ging mijn vlucht niet zo heel goed, we gingen stalls oefenen. Ik was hier echt niet comfortabel mee. Omdat de les voornamelijk uit stall's bestond ging het daarom niet zo heel goed. Ook hebben we slow-flight geoefend, slow flight betekend (ja je raadt het al) langzaam vliegen. Om op de goede hoogte te kunnen blijven vliegen moet je een hogere neusstand aannemen. Ook de input in de controls moet vergroot worden omdat er minder lucht over de vleugel stroomt en daarom de controls minder effectief zijn. Slow flight ging opzich wel prima, alleen omdat de stalls niet zo goed gingen had ik er wel goed de pé in. Gelukkig ging mijn aanvliegroute naar Goodyear wel prima, alleen m'n landing... die ik trouwens helemaal zelf gedaan had, nou die was behoorlijk positief te noemen hahaha, Steven had z'n kop gestoten aan het dak van de kist. Niet helemaal de bedoeling dus. Omdat gister niet zo heel goed ging zag ik misschien wel een beetje tegen de vlucht van vandaag op.

Toen we in de kist zaten inclusief instructeur waren er verschillende dingen mis met de kist, het langste duurde dat de electrische trim niet onbruikbaar was gemaakt. Normaal mogen wij de electrische trim niet gebruiken en daarom moet die onbruikbaar gemaakt worden. Nouwja bij dit vliegtuig was dat niet gebeurd dus voordat we weg mochten moest er iemand van maintenance naar het vliegtuig komen om het onbruikbaar te maken. Nouwja toen dat eenmaal klaar was konden we weg. Haha nou dat heb ik geweten, het moment dat we van de baan afkwamen stond er een behoorlijke wind die mij zo van m'n vluchtpad afblies. Ik moest behoorlijk corrigeren. Maarja daarvoor wordt je ook piloot ;-).
Nou toen naar een van de oefenvelden ten zuiden van Arizona, (ik zal als ik een keer tijd en vooral zin heb een blog uploaden met het vlieggebeuren uitgebreid uitgelegd). Daar aangekomen heb ik mijn checks gedaan en toen zijn we eerst een clean stall (een stall zonder flaps) gaan doen. Daar had ik gisteren zo'n moeite mee. Vandaag was er dus niks aan de hand. Heel apart. Toen nog een paar stalls met flaps (Dirty stall). Ging allemaal harstikke goed. Na een poosje hebben we een emergency desent geoefend, dat betekend gewoon met een noodgang naar beneden. Ging ook prima. Toen we dat gedaan hebben was het tijd om op Mobile Airport te landen. Mobile is een private aerodrome van Lufthansa en Oxford. Wij mogen er zo vaak landen als we willen. Ik heb daar een Touch and go gedaan en toen een full stop landing om Steven te laten vliegen.
Toen kon ik backseaten en heb ik een filmpje gemaakt. Heb meer dan een half uur gefilmt maar dit is het geworden.

In het filmpje na de Stalls! aankondiging maken we een bocht om te kijken of er geen ander verkeer in de buurt is. De "boerderij" die onder ons ligt wordt de Tirefarm genoemd, de zwarte "vlekken" die je ziet zijn allemaal bulten met banden.
Helaas heb ik geen clean stall kunnen filmen die is wat "heftiger" dat de stall met flaps. Wat niet goed op het fimpje te zien is dat het vrij turbulent was en ik daardoor de camera niet mooi stil houden kon. Maargoed zo ging het bij mij ook zo'n beetje....

Ook heb ik op Mobile nog een foto gemaakt toen we even aan het "rusten" waren:

Nou dat was het weer voor deze keer!

Groetjes,

Marc

Captain Warrior

Hey allemaal,

Even een vlugge update uit Arizona, vandaag weer een vlucht gedaan, ging opzich wel prima. Wel een paar dingen echt niet goed gedaan, maar met wat ervaring komt dat ook goed, we lopen tenslotte voor op onze Syllabus. We zijn vandaag naar *pakt de kaart erbij* Casa Grande geweest. Het is een klein vliegveldje op ongeveer 30 nautische mijlen hiervandaan. Toen we vanaf Goodyear opstegen had ik vrij erge hoofdpijn, dus toen mijn instructeur aan mij vroeg wat we vandaag zouden gaan toen, koos ik niet voor steep turns en stalls, dat komt volgende les wel weer. De meisjes, Sarah en Kim waren vanmorgen al naar Casa Grande geweest en zeiden dat dat een leuk veldje is. Dus zijn wij ook die kant op gevlogen. Daar aangekomen hebben we een stuk of zes touch and go's gemaakt. Daar moet ik nog behoorlijk op oefenen. Ik zit nogal hoog op de approach, dan is het lastig om nog op de baan nummers te landen. Ook het laatste deel van de landing, het zorgen dat je niet op je neuswiel land gaat nog niet goed. Maar ik denk dat dat komt omdat ik te hoog zit. Ook nog best lastig is snelheid houden in combinatie met hooge houden en ondertussen toch aan het landen zijn. Met ervaring wordt het allemaal meer een automatisme (hoop ik). Ook moest ik op zo geheten "crosswind" (een deel van het circuit) een radio call maken, die heb ik helemaal verpest hahaha. Toch nog best lastig over de radio praten omdat ik niet helemaal wist wat ik moest zeggen. Opzich is de "workload" tijdens een circuitje best hoog. Maargoed komt allemaal wel goed. Achteraf zei Trace weer excellent flying boy's (Steven vloog terug) dus ik kan weer tevreden zijn.
Morgen gaan we niet vliegen omdat Trace anders een te lange dag zou maken. Opzich wel jammer maar zo kunnen we nog even leren voor groundschool.

Nou dat was het alweer.

Groetjes,

Marc

Goodyear Tower, Warrior 5321K at A1 request straight out departure runway 21

Hey allemaal,

Weer even een update uit het koude Arizona, het was vanmorgen toen ik opsteeg maar 17 graden, harstikke koud zeg... Gelukkig is d'r dan ook minder turbulentie in de lucht. Voordat ik over de vlucht van vandaag begin zal ik eerst de dag van gisteren bespreken. Omdat ik pas om 13.00 uur groundschool had heb ik uitgeslapen tot 8 uur en toen heb ik de Laptop aangezet, rond die tijd is het in Nederland 17 uur en is de kans groot dat ik nog even een babeltje via msn kan maken, wat natuurlijk altijd leuk is. Nouwja toen om 13.00 Groundschool, het ging over Aircraft systems. Mijn instructeur gaf gisteren de les over de systemen in de Warrior, vooral in de motor hebben wij veel behandeld. Ik heb er geloof ik morgen een toets over, maarja dat weet niemand zeker. Kwa organisatie is het een bende hier, niemand weet wat. Nouwja na de groundschool snel de vluchtvoorbereiding doen want Sarah en ik moesten vliegen om vier uur. Opzich niet zo heel prettig want dan is theoretisch de meeste turbulentie, nouwja theoretisch dus want de lucht was zo glad als een spiegel. Het ging heel erg goed, we hebben straight en level flight gedaan en wat bochtenwerk. Toen dat goed ging en mijn instructeur aan mij zag dat ik niet nerveus of wat was zegt hij tegen mij: "We gaan nu doen wat je het engste vindt" (maar dan in het engels natuurlijk ;-) ) Dus we gingen stallen, dat betekend dat je de gashendel dicht trekt en de neus van het vliegtuig in een stijgende stand zet, omdat je geen voortsteuwing hebt loopt de snelheid terug. Tot je op een gegeven moment bij de "stall-speed" bent, dan kunnen de vleugels niet meer genoeg lift maken om het vliegtuig in de lucht te houden. Dan val je dus letterlijk uit de lucht. Gelukkig zakt de neus het eerste (omdat de motor in de neus zit en die het zwaarste is) zodat je vleugels weer snelheid krijgen en je zo dus niet dood gaat. Maar nadat we deze manouvre een keer gedaan hadden heb ik mijzelf nou afgevraagd wat er nou eng aan was. Helemaal niks dus. Dat was een hele grote stap voorwaards voor mij, ik zag dat als een drempel in mijn vliegopleiding. Die drempel is nu veel lager.
Nouwja toen we dat gedaan hadden zijn we wat bochten gaan maken, 30 graden in de bocht is ongeveer normaal. Dat ging heel goed dus toen zijn we steep turns gaan maken dat zijn bochten met minimaal 45 graden overhelling. Omdat je dan behoorlijk aan de yoke (het stuur) moet trekken krijg je ook te maken met G. krachten, dus je lichaam wordt zwaarder. Ik vond steep turns leuk om te doen.
Na wat heen en weer gevlieg zijn we geland op Mobile Airport, dat is een privé vliegveldje van Lufthansa en Oxford. Daar heeft Sarah de controls overgenomen en zijn we hetzelfde gaan doen en is Sarah terug naar Goodyear gevlogen. Daar heb ik een klein filmpje van gemaakt, ik vind hem zelf niet echt leuk maar het geeft wel een indruk. Dus hier:




Nouwja dat was de vlucht van gisteren.
Vandaag mocht ik om negen uur vliegen, weer hadden we lekker rustig weer. Het meeste was hetzelfde als gisteren alleen vandaag ben ik zelf stall's gaan oefenen, ik moet toegeven dat ik het nog een beetje spannend vind maar ik zie echt geen problemen meer. Omdat we nog tijd zat hadden vroeg mijn instructeur (zal ik in vervolg Trace noemen, zo heet ie namelijk ;-) ) wat zullen we gaan doen? Nou ik wilde wel touch and go's maken op een vliegveld. Dat houd in dat je een landing maakt en daarna gelijk weer opstijgt zo kun je en het landen en het opstijgen oefenen. Erg leuk, hoewel ik moet wel wat minder crashen en wat meer landen, maarja dat komt met ervaring. Ook leuk aan vanmorgen was dat ik zelf mijn Radio calls mocht doen, dus bij Goodyear ground om naar de baan te taxiën en bij de toren om toestemming te vragen voor take-off... Erg leuk om te doen vind ik. Alleen op het veld van touch and go's hoefde het niet want dat is ongecontroleerd.

Nou dat is het alweer voor vandaag.

Groetjes,

Marc

Nog wat foto's van de vlucht van vandaag.

Foto update

Hey allemaal....

Vandaag een keer een foto blog, ik moest vandaag om 11.20 vliegen en ik heb Steven gevraagd of hij zijn foto toestel wilde meenemen. Dus ik heb vandaag ook de eerste vliegfoto's!

Allereerst eventjes over de vlucht. Volgens mijn instructeur en Steven ging het goed, dus daar ga ik ook maar vanuit dan. Ik vond het een hele leuke vlucht. Op het begin wel wat "scarry" omdat er best wel wat turbulentie is en omdat ik nog erg moet wennen aan het gevoel tijdens vooral het dalen, gelukkig werd dat na een poosje beter. Voordat we wat geavanceerdere manouvres gaan uitvoeren krijg ik een goed briefing over wat er gaat gebeuren en welk gevoel je er bij krijgt. Gelukkig doen we geen spiraal duiken, dat mag namelijk niet met de PA 28 Warrior. Nouwja genoeg gelul over wat komen gaat, de vlucht van vandaag! Ik heb best veel zelf gedaan wat harstikke leuk was. Allereerst taxiën heb ik gedaan, wel even wennen want je stuurt op de grond namelijk niet met het stuur maar met voet pedalen die gelinkt zijn met het neuswiel wat dan dus stuurt. Nouwja ik kon nog niet echt op de lijn blijven maar ik denk dat met wat oefening prima gaat. Ook heb ik vandaag de eerste radio call met de Air Traffic Control gedaan, eerst even "droog" geoefend met mijn instructeur toen ik het geperfectioneerd had. Opzich ging het goed, maar ik vond het best spannend, hoewel ik wel eens eerder over de radio gepraat heb is dit toch wel weer anders. Maargoed het ging prima, op één foutje na maarja dat gebeurt iedereen. Netzoals bij het vlieggevoel... Ik moet het allemaal nog leren en het was pas de tweede les dus ik heb tijd zat om me confortabel te gaan voelen. Gelukkig ben ik niet de enige die het heeft.

Nouwja na de radiocall gingen wij naar de active runway. Harstikke leuk want ik mocht de take-off doen! Dat was echt heel erg tof om te doen. Het ging volgens de instructeur prima! Wel moet ik eraan denken om tijdens het klimmen ook mijn hand op de throttle (de gashendel) houd. Nouwja toen zijn we naar een van de oefen-luchtruimen gegaan. Toen hebben wij wat "gespeelt" met de trim. Ik zal even proberen uit te leggen wat trim is zonder dat het echt heel moeilijk wordt. Als je vliegt heb je druk op het stuur, als je bijvoorbeeld een wat hogere neus-stand wilt aannemen trek je aan het stuur. Omdat je dan druk hebt, m.a.w. je moet blijven trekken. Kun je deze druk "neutraliseren" met de trim, het maakt het vliegen een stuk aangenamer, in rustige lucht (wat we zostraks niet hadden dus ;-) ) kun je het stuur loslaten en er veranderd dan niks aan de neusstand van het vliegtuig. Nou dat ging opzich heel erg goed. Daarna hebben wij gekeken wat er gebeurt als je de flaps "uit" gooit, flaps zijn soort van platen die tijdens de normale vlucht deel van de vleugel zijn, maar tijdens lage vliegsnelheden naar beneden gelaten worden (Dat is wat je ziet als je land bij bijvoorbeeld de KLM). Doordat je een groter oppervlakte hebt dan krijg je meer Lift (de kracht die je in de lucht houd) dus dan stijg je. Maar omdat je ook meer oppervlakte hebt in de luchtstroom rem je ook af. Nouwja daar hebben we dus ook naar gekeken. Toen gingen we alweer bijna terug naar Goodyear. Ik heb terug gevlogen, wel fijn was dat ik een bocht moest maken om een berg te ontwijken, zo kon ik kijken hoe "scheef" ik durfte te vliegen. Omdat tijdens de eerste vlucht ook een beetje apart vond om zo scheef te hangen heb ik eens gekeken hoever ik durfte. Nou tijdens die bochten had ik nergens last van. Mijn instructeur complimenteerde mij nog voor de mooie bocht, daar was ik wel erg blij mee. Nouwja toen zijn we terug gevlogen. Toen we geland waren hadden we nog twee uur groundschool, balen dus. Na groundschool hadden Steven en ik behoorlijke honger opgebouwd dus zijn we Pizza gaan eten (ja we zijn toch in Amerika hè). Op de terug weg zijn we gestopt om wat foto's van de omgeving te maken. Die staan dan ook onder dit bericht. Ook heb ik foto's gemaakt van waar wij zitten en van het zwembad. Nou hier komen ze dan.

Tijdens de préflight

Tijdens het vliegen

It's all desert in Arizona Onze Dodge Dynasty

Alle twee de zwembaden

De barbies!

Als je goed kijkt kun je de vliegtuigen zien

Okay dat is het voor nu...

Groetjes,

Marc

Eerste vlucht in Goodyear!

Vandaag mochten we eindelijk de lucht in! Vanmorgen was Steven om half elf geplant en ik om twaalf uur. Dus wij om half tien naar de crew room om onze vlucht te plannen, we moeten namelijk een mass and balance formulier invullen om zo het zwaartepunt van het vliegtuig te bepalen. Nouw na wat gemartel met de fuel die we zouden meenemen, het aantal gallons iig zijn we er uiteindelijk uit gekomen. We waren opzich best zwaar. Wij hadden 2311.1 lbs bij ons het het maximum start gewicht is 2440 lbs. Dat is ongeveer 1190 kg en we zaten aan het start gewicht van 1048 kg, nouwja opzich valt het ook nog wel weer mee zoals ik het nu bekijk. Nouwja toen heb ik het weer opgezocht en zijn Steven en ik tot de conlusie gekomen dat het "vet" heet was en voor de rest lekker weer, weinig wind in ieder geval.
Nou wij rond tien uur naar Dispatch om te kijken of ons vliegtuig al klaar stond. Ze dachten van wel, maar na een zoektocht van een half uur kwamen we erachter dat het vliegtuig nog niet op Goodyear was en dat de instructeur met twee klasgenoten de lucht in was. Dus toen hebben we op het apron (waar alle vliegtuigen geparkeerd staan) gewacht op ons vliegtuig, gelukkig kwam ze al snel en hebben we de walk around gedaan, dat houdt in dat je checkt of het vliegtuig luchtwaardig is. Toen de "oven" in, pff zeg wat is zo'n warrior heeft van binnen. Steven mocht als eerste sturen dus ik kon achterin zitten en met Steven meekijken. Ik denk dat dat heel leerzaam is uiteindelijk. Na een hele boel checks konden we opstijgen. Gelijk werd duidelijk dat het behoorlijk thermisch was, we hebben de hele weg op en neer gehobbeld in het vliegtuig. Dat komt voornamelijk dat de warme lucht omhoog gaat in soort van "bellen", elke keer dat je door zo'n "bel" vliegt krijg je een opdonder. Nouwja na wat bochten werk en klimmen en dalen, begint Steven te klimmen en opeens drukt de instructeur de control column (stuur) naar voren zodat we in een keer dalen. Als je achter in zit, voel je het gevoel sterker, ik zat zo'n beetje tegen het dak aan, dat komt omdat ik op gelijke hoogte bleef en het vliegtuig begon te dalen. Ik vond dat zeker geen fijn gevoel maar ik denk dat ik daar aan moet proberen te wennen. Nouwja na een poosje waren we weer geland op Goodyear en mochten we van plaats verwisselen, eerst even naar de wc geweest en wat gedronken. Nouwja toen we dat gedaan hadden kon ik de lucht in. Ongeveer hetzelfde gedaan als Steven, alleen hoefde ik gelukkig niet in één keer zo stijl te dalen. Opzich ging het voor de eerste keer wel goed, het was wel erg bumpy dus exact op een bepaalde hoogte blijven vliegen lukte maar moeilijk. Tijdens het vliegen heeft Trace (de instructeur) wat dingen aangewezen die ook op de kaart staan aangegeven zodat we ongeveer weten waar we zijn tijdens de vlucht. Op een gegeven moment zijn we weer terug gevlogen naar Goodyear. Toen we daar geland waren was ik toch wel blij dat we uit het vliegtuig mochten. Het was namelijk zoals ik al een paar keer gezegd heb héél heet. Ik hoop dat ik de volgende keer een vroegere vlucht heb, alleen dat gaat mooi niet door want ik zie net dat ik vrijdag om half twaalf in de planning staat. Nouwja over een paar weken is het ook 's middags wat koeler dus dan zou de lucht ook wat rustiger moeten zijn.
Na het vliegen moesten we eerst op een klassefoto. Tijdens het maken daarvan smolt ik echt weg en ik was niet de enige pff, echt heet zeg hier in Arizona. Na de foto zijn Steven en ik gelijk het zwembad in gedoken voor een vervrissende duik.
Daarna zijn Steven en ik Phoenix in gegaan om wat te eten en een nieuwe bril en zonnebril voor Steven te kopen.

Nou zodra ik die foto heb zal ik hem hier uploaden.

Groetjes,

Marc

Dure maand

Hey allemaal!

Weer even een update met de situatie hier.

Met mij is alles goed af en toe een beetje zat van de warmte maar voor de rest gaat het wel okay.

Morgen schijnen we de eerste vlucht te hebben, het rooster is nog niet gemaakt dus zeker weten doen we dat nog niet. Overmorgen hebben we acht dagen achter mekaar drie uur per dag groundschool, eventueel met ochtendvluchten. Het wordt een drukke periode dus. Op het einde van de groundschool hebben we een toets, vrij lullig dus dat ze ons nog steeds niet vrij laten van groundschool, maarja we kunnen er niks aan doen.

Verder heb ik gister een nieuwe zonnebril gekocht. Best een dure want hij moest al het licht afschermen en precies goed zijn. Na ongeveer twee uur zoeken kon ik toch slagen... foto's volgen later denk ik. Ook hebben Steven en ik samen een auto gekocht, ik denk dat we er erg veel plezier aan gaan beleven. Zonder auto in Amerika ben je wel aardig gebonden. Hey is een Dodge Dynasty geworden, bijna een oude lullen bak, maar het is de eni

ge auto die geen problemen ergens mee heeft. Dit is hem dan.

Voor de rest vandaag ga ik weer checklisten uit m'n hoofdleren en eventueel wat zwemmen.

Nou ik ga eten,

Tot de volgende keer

Marc